Życie Carlita Ciekawostki

Role

Film miał początkowo wyreżyserować John McKenzie, zastanawiano się także nad Abelem Ferrara. Ostatecznie angaż dostał Brian De Palma.

Do roli Gail była przesłuchiwana Michelle Johnson.

Początkowo Brian De Palma chciał obsadzić w roli Gail irlandzką aktorkę Alison Doody, znaną z filmu "Indiana Jones i ostatnia krucjata". Ta odrzuciła jednak propozycję z powodu sceny tańca topless, którą musiałaby zagrać w filmie.

Charlie Sheen był brany pod uwagę do roli Davida Kleinfelda.

Błędy w filmie

W scenie, w której Carlito decyduje się, by wrócić do starego sąsiedztwa, widzimy, jak odkłada dwa razy tą samą butelkę z piwem.

W szpitalu podczas wizyty Carlita u Kleinfelda, w jednym ujęciu widać policjanta, który trzyma gazetę w dwóch rękach, a chwilę później przy zmianie ujęcia w jednej.

Carlito używa pistoletu Beretta '92 FS. Został on wyprodukowany pod koniec lat siedemdziesiątych, a akcja filmu toczy się w roku 1975.

W biurze Carlito odbezpiecza pistolet, po czym wkłada go do kieszeni. Później, gdy wyciąga broń, odbezpiecza ją jeszcze raz.

W scenie, w której Carlito się przedstawia, pomiędzy wystrzałami papieros w jego lewej ręce raz się pojawia, a raz znika.

W scenie, gdy bohater pojawia się pierwszy raz w klubie, w lustrze za ramieniem Carlita odbija się członek ekipy.

Drink zwany Pepsi Free pojawił się na rynku w latach osiemdziesiątych. Gale zamówił go, choć w filmie akcja toczy się w latach siedemdziesiątych.

Carlito, kiedy czeka na Gail, jest suchy, mimo iż stoi na deszczu.

Podczas finałowej strzelaniny na dworcu Carlito strzela z Beretty 9 mm i wystrzeliwuje ponad 15 naboi bez przeładowania. Akcja filmu dzieje się w połowie lat 70., a wtedy nie było jeszcze modelu Beretty z tak pojemnym magazynkiem (pojawił się dopiero w późnych latach 70., a była to Beretta 92F). W połowie lat 70. istniał tylko model 951 Brigadier, ale pojemność jego magazynka wynosiła 8 naboi.

W kawiarni Gail podnosi filiżankę obiema rękami, ale w następnym ujęciu widzimy, jak trzyma filiżankę jedną ręką.

Piosenki ("You Should Be Dancing", "Got to Be Real" i "I'm Your Boogie Man") puszczane w klubie, w którym tańczyła Gail, nie istniały jeszcze w roku 1975 (wtedy gdy rozgrywa się akcja filmu).

Uliczne znaki w Nowym Jorku mają w filmie niewłaściwy kolor. Znaki w połowie lat 70. w Nowym Jorku były czarno-żółte.

Gdy Benny Blanco przestawia się Carlito, trzyma papierosa, w zależności od ujęcia, raz w lewej, raz w prawej ręce.

Pod koniec filmu, gdy Carlito otwiera walizkę z pieniędzmi, widzimy dwa pliki ze 100-dolarowymi banknotami. Powinien być na nich wydrukowany prezydent Benjamin Franklin, ale zamiast niego widzimy prezydenta Ulyssesa S. Granta, którego twarz winna znajdować się na banknotach 50-dolarowych.

Miejsce kręcenia

Szpital, do którego wchodzi Carlito, by spotkać się ze swoim adwokatem, to ten sam szpital, do którego zawieziono Don Corleone w "Ojcu chrzestnym".

Brian De Palma chciał nakręcić kulminację filmu w World Trade Center, lecz po niedawnym wtedy zamachu bombowym, musiał się zadowolić kolejną sekwencją na stacji kolejowej (jego "Nietykalni" także zawierają monumentalną scenę na dworcu).

Film kręcono w Nowym Jorku (Nowy Jork, USA).

Pozostałe

Pisarz (sędzia) Edwin Torres napisał dwie książki o Carlito Brigante: "Carlito's Way" and "After Hours". Film został nakręcony na podstawie tej drugiej, jednakże tytuł filmu brzmi "Carlito's Way", ponieważ w 1985 roku Martin Scorsese nakręcił film o tytule "After Hours".

Kręcenie zdjęć trwało od 22 marca do 20 lipca 1993 roku.

Klub, w którym pracuje główny bohater, nazywa się "El Paraíso". Taką samą nazwę ma bar szybkiej obsługi, w którym pracuje bohater "Człowieka z blizną", którego również zagrał Al Pacino.