Samotny mężczyzna siedzi na brudnej ławce dworcowej poczekalni, będącej świetliście wyblakłym wspomnieniem lat 70. W pustce olbrzymiej hali wciąż da się usłyszeć echo dawno wybrzmiałych bełkotliwych komunikatów, nawoływań i śmiechów. Lastrikowe płyty znaczone mikroskopijnymi rysami milionów kroków miękko pochłaniają blask lipcowego poranka, filtrowany poprzez szpalery ogromnych okien w chropawych aluminiowych ramach. Każda z przydymionych filtrem szklanych połaci to setki historii, znaczonych resztkami chitynowych pancerzyków i suchymi kleksami ptasich odchodów.

Pragnienie powrotu do hermetycznej kapsuły wspomnień, ścierające się z bolesną świadomością jej niedostępności, napełnia serce bolesnym przypływem nostalgii. Nektarowy posmak pierwszego łyku pepsi przenika erotyczny dreszcz przypadkowego otarcia jedwabistej gładzi konduktorskiego mundurka opinającego sprężysty biust. Atmosferę rozgrzanego przedziału wypełnia obezwładniająca mieszanka zapachu czystych kobiecych włosów i ulotna nuta papierosowego dymu...

Uwolnić się, przetrwać - odrzucić amalgamat wspomnień, by móc żyć bez narkotycznych dawek słodkiego bólu, trawiącego realność kwasem goryczy niespełnienia.

Tak rozpoczyna się wyprawa Franciszka, kryjącego pod połą płaszcza pulsujący energią port kontrolny „Łamacza”. Czy mężczyzna oprze się pokusie zgruchotania barier czasoprzestrzeni? Wyrwanie z rany ciernia teraźniejszości niesie nadzieję na jej wygojenie, lecz także obietnicę nieskończonej tułaczki po alternatywnych wymiarach urzeczywistnionych fantazji, które być może powinny pozostać jedynie snami na jawie.