jakby to powiedziała kukiełka z Team America - fakk, yeah!

laleczka chucky, byt subtelny. zbyt jest podobny do mojej nieżyjącej już babci zosi, bym zachować miał należyty umiar emocjonalny i dystans narracyjny. wodospady wspomnień, niagary napowywzruszeń. łzy się leją uroczyście czyste, rzęsiste, wannami i hektolitrami. klasyczny ckliwy smętek niepoprawnie i nieadekwatnie przeze mnie, na moje własne życzenie, roznostalgizowany. bliskie spotkania trzeciego stopnia z duchami.

żeby jednak nie było tak miło, jest i mały minus. chodzi o zaburzenie proporcji. najwyraźniej film jest obsikiwaniem terenu młodej załogi, bowiem trwa sto minut, z czego:

pierwszym trzem częściom serii (wydania kasetowe, najlepsze) poświęca się zaledwie 27 minut; czwartej (wydanie również kasetowe) stanowiącej coś w rodzaju pomostu pomiędzy analogową chucky z lat dziewięćdziesiątych a cyfrową chucky lat dwutysięcznych - 8 minut; pozostałym (wydanym już na dvd) trzem częściom serii zaś - pozostałe 65 minut.