Co prawda, jest to słabsza część, niż “Casino Royale”, ale tak i tak bardzo mi się podobało ;).
Film miał swoje plusy i minusy.

Pierwszą rzeczą, która bardzo mnie zraziła, jest początek. Wyznaję zasadę, że “Miarą bondowskości filmu, jest jego czołówka i piosenka do niej pasująca”. Piosenkę już słyszałem wcześniej, więc wiedziałem że jest denna. Ale tliła się we mnie iskierka nadziei, że będzie idealnie wpasowana w czołówkę. Drugi zawód. Czołówka zrobiona na “odwal się”. Idzie sobie James ze swoim pistoletem przez pustynię i idzie, idzie idzie...

Ale co do filmu.
Początek z wielką pompą. Bardzo dobrze nakręcona scena pościgu. Ukochany Aston pruje przez Włochy, uciekając przed oprychami [cholera rozmarzyłem sie...]. Wielu ludziom podczas tych scen udzielały się emocje. Dalsza część filmu wywoływała mieszane uczucia.

Co mi się podobało?
Przede wszystkim sam Bond. Widać, że po śmierci Vesper coś się w nim zmieniło. Przybrał maskę na twarz, stał się nieczułym draniem, maszyną do zabijania. Nie dbał o to kogo zabija, ważne, że zabijał. Co prawda agent 007 – terminator, może niektórych razić, ale na pewno nie mnie ;). Wielki plus dla Daniela Craiga.
Druga rzecz – Olga Kurylenko jako Camille. Nie mam dobrego argumentu dlaczego. Po prostu miło się ją oglądało w tej roli.

Co na minus?
Przerost formy nad treścią. Reżyser postawił na akcję, zamiast na fabułę. Cały film, to jeden wielki pościg, z małymi przerywnikami. Lecz za krótkimi.

Co jeszcze mogę powiedzieć o filmie?
Widać, że Forster miał wizję na film. Dobrze, że ją wykorzystał. Jedną rzecz, będę pamiętać zawsze – sceny gdzie James w operze ucieka przed ludźmi Greene'a, z podkładem z opery. Zapachniało mi to troszkę kinem Johna Woo...

Ocena?
Mimo wszystko dam 10
Za dobry powrót Bonda.
Jamesa Bonda