Poszedłem do kina w przekonaniu, iż ujrzę świetny obraz, dorównujący swoim wielkim pierwowzorom z lat '60. Pierwsze 20min pokazały przerażającą prawdę o filmie z numerem 22. W porównaniu z poprzednikami wypada on słabiutko, a zwłaszcza akcja, w której nie wiadomo dokładnie, kto kogo i jak uderzył. Fanów serii zaboli jednak, fakt przestawienia z prawdziwej szpiegowskiej intrygi na korzyść prawdziwej jatki wzorowanej na filmach sensacyjnych z przełomu lat 80 i 90tych ubiegłego stulecia. Brakuje mi motywu z widokiem gwintowanej lufy na samy początku, który został przeniesiony na sam koniec. Plus za Olge;)