Pan Bajon powinien brać korepetycje u Krisztina Goda, autora „1956....”. Może autor „Poznania 56” nauczyłby się, jak robić filmy polityczne, o rewolucjach i przewrotach. W filmie węgierskim paluszki maczał też niejaki Józek Eszterhas (napisał scenariusz), autor pamiętnego „Nagiego instynktu” z Michaelem Douglasem i Sharon Stone (słynna scena z bobrem). Ten Węgier zrobił w Hollywood prawdziwą karierę, że wspomnę scenariusze do „F.I.S.T.”, „Pozytywki”, „Slivera”, „Showgirls”, „Zdradzonych”, „Jade”, „Uciec, ale dokąd?”. Jego teksty to autentyczne samograje. „1956...” ukazuje wydarzenia z rewolucji na Węgrzech brutalnie stłumionej przez radziecką armię. Sporo i dobrze mówi się tu o Polakach, którzy Węgrom dali wówczas przykład i z którymi Węgrzy wtedy się solidaryzowali. Powstanie węgierskie ukazane jest przez pryzmat losów drużyny waterpolistów, którzy zmagania polityczne ze znienawidzonym wrogiem przenoszą na zawody sportowe (porywający mecz półfinałowy z olimpiady w Melbourne przy muzyce zaskakująco przypominającej tą z „Twierdzy” – czyżby plagiat?). Film „1956...” nie pozostawia widza obojętnym na ukazane wydarzenia. Sprzyja temu opowiedziana w nim wzruszająca nieszczęśliwa historia miłości dwojga młodych zaangażowanych w rewolucję 1956 roku.