Uwaga, spojler!
Dziwią mnie negatywne opinie o tym filmie. „28 lat później” to film z pomysłem. To nie jest kolejna sztampowa historia w stylu „ratujemy ludzi, wojsko wchodzi do akcji”. Tutaj mamy coś innego – wizję świata po tylu latach od wybuchu epidemii. Wirus zmutował, a ludzie, którzy przetrwali, nie znają innego życia. Mają swój świat, własne zasady, nie marzą o odbudowie cywilizacji – chcą tylko spokoju i bezpieczeństwa. I to jest ciekawe. Nie ma tu bohaterów na siłę, są zwykli ludzie z bagażem lat przeżytych w koszmarze.
Motyw z alfą – świetny. Chorzy jedzą zwierzęta, czego wcześniej nie robili, i dzięki temu przetrwali. To dodaje nowej grozy, pokazuje ewolucję zagrożenia. Oczywiście, są pewne absurdy – nie rozumiem, dlaczego nie zabili alfy, gdy mieli okazję i to dwukrotnie. To była nielogiczna decyzja, ale takie elementy zawsze się trafiają.
Końcówka? Dla mnie trochę śmieszna, ale też idealnie pokazuje, jak wygląda teraz nasz świat :)
Podsumowując – film z pomysłem, inny niż typowe postapokaliptyczne produkcje. Warto go obejrzeć choćby dla tej innej perspektywy.