Horror nieidealny, lecz znienawidzony na siłę, tak samo jak „Dom tysiąca trupów”. To prawda: niestabilna, chaotycznie prowadzona kamera nie zawsze koncentruje się tu na efektach gore – a te mają dla grupy docelowej filmu kolosalne znaczenie. Prawdą jest też, że Rob Zombie, jako indywidualista i niepoprawny buntownik, nie powinien był przystawać na żądania montażowe wytwórni, dążące do ujarzmienia brutalności „31”. Garść defektów nie czyni jednak nowego projektu Zombiego kulawym, a raczej świadczy o bardzo wysokim poziomie poprzednich dzieł reżysera. Jeśli nazwiemy „31” – obraz udany, w znacznej mierze wolny od błędów – artystyczną potyczką, stawia to twórcę „Bękartów diabła” w pozycji mistrza horroru na miarę XXI wieku. Zombie nakręcił film pełen suspensu, straszący nieposkromionym obłędem pomysłowo rozpisanych antybohaterów, cieszący dostateczną dawką praktycznych efektów specjalnych. Doskonale poprowadził też grono oddanych mu aktorów, którzy ponownie stworzyli kreacje pamiętne, a nawet groteskowe. Prawdziwym showstealerem okazuje się Richard Brake jako elitarny płatny morderca, w którego mniemaniu pojęcia dobra i zła przeplatają się wzajemnie.

hisnameisdeath . wordpress . com/2016/12/29/filmowe-podsumowanie-2016-roku-25-najlepszych-horrorow-cz-1 (spacje)