Pedagogiem nie jestem, ale podzielam twoją opinię. Choć też (tak na zdrowy rozum) uważam, że to, że Balzac był dla niego autorytetem, nie oznacza, że Antoine nie mógł zejść na złą drogę. Zresztą wszyscy wokół niego jak dla mnie byli chorzy. Może takie czasy, albo tak ukazane, ale z mojej perspektywy to nienormalne.

P.S.
Akurat dzisiaj czytałem sobie "Mikołajka". Podobne klimaty, choć inna historia.

Hmmm...odpowiedź po 4 latach. Ciekawe.

Też pedagogiem nie jestem, ale przecież "romans" Antoine z Balzackiem nie przetrwał konfrontacji z rzeczywistością: nauczyciel posądził chłopca o plagiat, a ołtarzyk spłonął. Wydaje mi się, że zamiłowanie Balzackiem było tylko chwilowe i ciężko tu mówić o autorytecie... Ale film oglądałem już jakiś czas temu, więc może coś zapomniałem...(?)

W dodatku posądzenie o plagiat było słuszne! Tyle że bohater nie przepisywał a nauczył się kawałka z Balzaca (nb. z powieści poświęconej pewnemu Polakowi, autentycznej postaci historycznej) na pamięć.

W filmie jest to tak enigmatyczny epizod, że trudno rozstrzygnąć, czy chłopak był miłośnikiem Balzaca, czy też była to nieudana próba "przypodobania się" dorosłemu światu. Według rozumowania: skoro Balzaca wszyscy (oficjalnie) kochają, to miłośnika i naśladowcę Balzaca też będą kochać.

Ja skłaniałbym się raczej ku drugiej opcji: Balzac jako środek do zapewnienia sobie akceptacji (miłości?) dorosłych.

A dla mnie Balzac był kluczem do zrozumienia filmu. Chłopak chciał coś zrobić, miał jakieś ideały, marzenia - ale był na straconej pozycji. Taki przyszły poeta-buntownik, któremu jednak życie w chorej rodzinie i szkole nie dało szans rozwoju. Co nie znaczy, że usprawiedliwiam jego zachowanie, które było momentami niefajne.

Czegoś mi brakowało w tym filmie, żebym mógł mówić o rewelacji - chociażby nie do końca zrozumiałem intencje twórców. Choć z drugiej strony fajnie, że film jest skomplikowany i niejednoznaczny, nieschematyczny.

Warto oglądać takie filmy.

Nie rozumiem tego, że dużo osób tu pisze o chorej rodzinie, przecież ona była całkiem normalna! Pełno jest domów gdzie rodzicie tylko po łebkach interesują się co tam słychać dokładniej u dzieci, są zabiegani, mają kogoś na boku czy inne tego typu sprawy i nie widzę w tym jakiejś strasznej patologii. Najbardziej frapujące jest dla mnie to, że zamknęli go do tego poprawczaka, myślałam, ze z tą maszyną to mu odpuszczą, pozatym wziął ją od ojca, więc cóż za problem! Nie wiem dlaczego taka decyzja, jak dla mnie chłopak był całkiem normalny, tylko po prostu rodzice od początku powinni się bardziej nim zajmować i tyle. W sumie dopiero w poprawczaku wychodzi sprawa z tą prostytutką, z którą w końcu się nie spotkał, no i jakieś grzeszki wypłynęły, ale bez przesady! A scena wf-u i końcowa kiedy przybiegł nad to morze naprawdę wzruszająca, bardzo mnie się podobało!! ;)

Reżyser kochał się w Balzacu, stąd też kapliczka ku czci pisarza (czyt. wątek autobiograficzny).