Te wszystkie popularne około 2000 roku pseudo nowoczesne zagrywki w stylu przyspieszona taśma, rozmycia, montaż ADHD niesamowicie działają mi na nerwy.

Jednak film broni się świetnym scenariuszem (poza naciąganym happy endem) i o dziwo dobrym aktorstwem. Robert Duvall i Tony Goldwyn stworzyli rewelacyjne kreacje niejednoznacznych złoczyńców i nawet Arnold obył się bez swego "Aeaghhh" bedąc długimi fragmentami wiarygodny.

Szkoda, że film reżyserował typowy wyrobnik. Gdyby wziął się za niego Spielberg mielibyśmy pewnie produkcję na poziomie "Raportu Mniejszości" a tak powstał jedynie solidny przeciętniak.

PS. Lalka była PRZERAŻAJĄCA. Pomysł, że takie coś wygląda słodko i jest hitem u dziewczynek był poroniony. Przecież przy tej lalce Chuckie wygląda jak cherubinek!