26-minutowy film zrealizowany przez Annę Górną, Lubomira Zająca oraz Jacka Siweckiego jest zapisem rozmowy z wybitnym polskim poetą - Zbigniewem Herbertem. Odbyła się ona w prywatnym mieszkaniu twórcy. Bohaterem filmu nie jest jednak literat, lecz reżyser i twórca teatru - Tadeusz Kantor.

Herbert snuje wspomnienia z lat powojennych dotyczące teatru Cricot 2 i swoich fascynacji twórczością Tadeusza Kantora. Poeta zwraca też uwagę na sprawę buntu Kantora wobec socrealizmu i aprobuję tę postawę. Opowiada również o jedynym spotkaniu z reżyserem, co zdarzyło się dopiero w roku 1958. Wtedy to Herbert i Kantor mieli możliwość wymienić poglądy na temat teatru, sztuki i katharsis, którego można dzięki niej doświadczyć. W filmie tym widać, jak bardzo poeta zafascynowany jest reżyserem, którego nazywa nawet twórcą ponadczasowym.