Swój komentarz rozpocznę pytaniem , czy istnieje granica filmowej głupoty ? Odpowiedź jest prosta i intuicyjna mianowicie granicę tą wyznacza stopień rozwoju intelektualnego statystycznego kinomaniaka. Rozwinę to do tezy "Poziom współczesnego kina reprezentuje poziom typowego widza". Na łamach forum tego "wybitnego dzieła" o wdzięcznej angielskiej nazwie crank ( korba ) chciałbym udowodnić tezę postawioną we wstępie oraz skomentować ww. film.


Czym jest crank ? Pierwsza cześć "cranka" to niezbyt wymagające kino akcji dla mało rozgarniętego Amerykanina tudzież chłoptasia z mlekiem pod nosem i burzą hormonów. Nie pamiętam dokładnie filmu ( bo oglądałem go dość dawno ) ale nie zdążyłem zapomnieć , że był on dosyć głupi. Typowe kino akcji bez ładu , składu i sensu. Gość lata po mieście , zabija wszystko i wszystkich a jego celem jest antidotum na truciznę która zmusza naszego bohatera ( którego gra Jason "drewno" Statham , ale o tym później ) do podnoszenia poziomu adrenaliny w ciele na wszelkie możliwe sposoby, inaczej czeka go śmierć w agonii. Od mizeroty wszystkich aspektów tego filmu ( od gry aktorskiej , przez zdjęcia na scenariuszu kończąc ) odwracała uwagę napakowana do granic możliwości akcja oraz dość niekonwencjonalne ujęcia kamer. Przez to film nie okazał się totalnym crapem. Końcówka również nastrajała widza optymistycznie ponieważ helios zginąwszy po upadku z helikoptera na dużej wysokości nie zwiastuje kontynuacji. A jednak Mark Neveldine przekroczy kolejne granice absurdu aby tylko zarobić parę zielonych papierków na głupocie swojego ( płodzonego zapewne w miejskim szalecie )scenariusza oraz debiliźmie potencjalnego widza.


W cranku 2 ( przetłumaczonego jako adrenalina , pozdrawiam tłumacza ułoma ) od samego początku razi brak jakiegokolwiek sensu, logiki oraz powiązania z otaczającą nas rzeczywistością. Ciało heliosa po upadku z x-tysiąca metrów jest w jednym kawałku choć powinno roznieść się po parudziesięciu metrach kwadratowych ulicy. Ba , mało tego on przeżywa i ma się całkiem nieźle. Nie wspominam nawet o takich niuansach jak plucie i strzepywanie popiołu do wnętrzności operowanego bohatera jak i metodzie funkcjonowania jego serca. Ogólnie poziom bezsensu w filmie jest pozo wszelkimi ograniczeniami, absurd goni absurd a głupota pogania następną głupotę.

Fabuła jest prosta jak budowa cepa i zarazem kretyńska do bólu. Heliosowi wycięta serce jakoby miało ono być jakimś mistycznym artefaktem i wstawiono je jakiemuś wyschniętemu japońskiemu dziadkowi który po zabiegu staje się jurnym rumakiem zabawiającym się z przydrożnymi dziwkami. Chev w stylu terminatora wyrywając fiuty i sypiąc gradem kul ściele ziemię dywanem trupów uganiając się za swoim jak to nazwał "truskawkowym plackiem". No i na tym koniec. Bohater prze naprzód zabijając statystów i zapełniając w ten sposób 75 % czasu antenowego. Intrygujące prawda ?

O dialogach nie warto nawet wspominać no chyba , że kogoś rajcuje słuchanie angielskich wulgaryzmów oraz krótkich prostych dialogów na poziomie rozmowy dwóch blokersów pod trzepakiem.

Gra aktorska to dno totalne plus metr mułu. Prym wiedzie tutaj Jason Statham którego mimika bardziej pasuje do gry w pokera a nie produkcji kinowej. Jason nadaje nowe znaczenie epitetowi "drewniany" pokazując , że jedyne role do jakich się nadaje to ułomy oraz dresiarze w niskobudżetowych produkcjach. O reszcie szkoda pisać wliczając gościa grającego wiejskiego głupka z padaką. Warsztat aktorski całej obsady to jakieś nieporozumienie. Najwyraźniej budżet wykosztował się na inne rzeczy a na to nie starczyło pieniędzy.

Ogólnie rzecz ujmując film jest totalnym kretyństwem oraz pożywką dla najbardziej prymitywnych atawizmów człowieka. Seks , gołe cycki , przemoc , krew , te rzecze przewijają się na każdym kroku , będąc właściwie jedyną zawartością filmu. Można się w tym momencie zastanowić dla kogo jest adresowane to "dzieło" ? Ano odpowiedzi udziela nam sam film. Moment telewizyjnego show gdzie prezenter przeprowadza wywiad z młodym stathamem oraz jego matką zdradza całkowicie jakiego typu widz najlepiej będzie się bawił przy tego typu kinie. Gimnazjalista z burzą hormonów bez ojca którego matka zajęta jest obciąganiem lasek ( wnioskując po wyglądzie ) a wychowanie sprawuje telewizor oraz gry wideo. Autoironia pełną gębą. Film ten z powodzeniem , bez rozterek może być też odbierany przez typowy wytwór dzisiejszych czasów czyli faceta bez mózgu któremu jedyne co wypełnia przestrzeń pod czaszką to seks , samochody i przemoc.

Kończąc już obnażanie ułomności tego kompletnie skomercjalizowanego produktu dla mało rozgarniętych mam nadzieję , że udowodniłem wcześniej postawioną tezę. Przemysł filmowy już nie szuka finezyjnych rozwiązań bo nie ma poco. Niskim kosztem intelektualnym przecież można zapewnić rozrywkę coraz bardziej zdegenerowanemu umysłowo przeciętnemu kowalskiemu filmem takim jak crank. Najgorsze jest to , że takie produkcje będą mnożyć się jak grzyby po deszczu przecierając szlaki cranka, transporterów i innych tego typu debilnych produkcji z aktorami którzy szkołę aktorską ukończyli chyba korespondencyjnie. Koniec.