Toż to taki fajny brytyjski osiłek z wyspiarskim akcentem.
Sławę zdobył dzięki Transporterowi, gdzie relatywnie mało gadał, miał sensownego reżysera i scenariusz + świetne auta.
A potem zaczęła się jego droga w dół.

Rozumiem jego decyzje życiowe - bycie "gwiazdorem" kina akcji.Tyle, że chłop wybiera filmy, gdzie podstawą jest jego wygląd/wielki penis (to nie pierwszy film odnoszący się do jego wybitnej fisis) i sztuki walki.

Tyle, że każdy film jest gorszy od poprzedniego.

Adrenalina 2 rzuca nas od razu w wir wydarzeń. Fajnie. Coś się dzieje. Tyle, że widz nie zaznajomiony z pierwszą częścią ni huk nie wie o co chodzi.

Ujęcia są "dynamiczne", czytaj: drgające, rwane, niespójne. Pała i powtórka klasy w podstawówce dla reżysera. Jam żaden majster, ale kadrowania gorszego niż tutaj dawno nie widziałem.

Scenariusz - litości. To jest bajka, widzimy to od samego początku. Doceniam. Mamy się bawić i odłożyć na bok rzeczywistość. No ale ludzie :) Brakuje konkretnego związku fabularnego pomiędzy decyzjami bohatera, który generalnie nie myśli tylko robi. On chce A, ktoś mówi B i już mamy konflikt. Fajnie, ale ubierzmy to w jakąkolwiek fabułę z sensem.

Muzyka - tworzył ją legendarny Mike Patton. Sorry, ale zginął mi w morzu guana, które zaserwowała fabuła i reżyseria.

Jason - robi swoje. Pręży się, strzela swoje firmowe miny i lansuje na Anglika z wielkim przyrodzeniem. Trochę za mało.

Humor - przyznam, że to chyba najmocniejsza strona tego filmu. Jest momentami absurdalny, często przypomina gry komputerowe, ale ratuje film przed kompletną klęską. Za to wątpliwy plus w morzu minusów.

Generalnie - tego "dzieła" nie polecam, bo jest rwane, nierówne i mocno dziwaczna forma przerasta treść.

Nie wspomnę o tym, że końcowe efekty specjalne są tak żałosne, jak teoretyczna próba wykonania wsadu przez naszego obecnego Prezydenta. Widzicie to?
Dobrze. To nie marnujcie pieniędzy na bilet do kina na ten film.