Jestem z tych, których ten film niemalże obraża :D
„Akademia Pana Kleksa” była dla tego filmu tylko luźną inspiracją. Nic mi się nie zgadzało. Zero magii, którą miała w sobie oryginalna historia.
Od początku byłam sceptycznie nastawiona ale jak widać słusznie…
Ada? Why? Co było złego w chłopcu, zresztą z międzynarodowym imieniem Adam?
Robienie z Warszawy Nowego Jorku? Po co? Potrafimy pokazać Warszawę w filmach pięknie. Wyszło sztucznie. Nie mówiąc o tym, że policjanci mówią po angielsku (z kiepskim akcentem), ale bezdomny po polsku. Ada i jej sąsiad również, więc rozumiem, że wszyscy za chlebem po prostu wyjechali do Ameryki.
Mateusz nie wzbudza kompletnie sympatii. Charakteryzacja wytworzyła brzydkie stworzenie, na które nie chce się patrzeć. By the way co znów było nie tak ze szpakiem???
Sama Akademia ukazana widzom skojarzyła mi się, przepraszam, z psychiatrykiem, ewentualnie jakimś może majakiem po dopalaczach. A to co się w niej działo nie tworzyło żadnej spójnej całości, raczej zlepek różnych scenek.
Zachowanie Profesora? W książce też był dziwakiem ale w tym filmie sprawia wrażenie niezrównoważonego i dla mnie jest niepokojący.
Jeśli próbowano stworzyć klimat polskiego Harrego Pottera no to albo muszę powiedzieć, że nie wyszło, albo powiedzieć, że jaki kraj taki Harry Potter.
Nie powiem, że pierwsza wersja ekranizacji jest nietykalna, bo faktycznie młodego widza nie zachwyci, a i wśród tych starszych wzbudza już lekkie zaniepokojenie gołymi dziećmi skaczącymi razem pod prysznicowym drzewkiem ale są historie, którym należy się szacunek, którego mi tu jakoś zabrakło.