W 1997 roku, kiedy film powstawał, pamięć o konflikcie była jeszcze świeża, więc ludziki
złaknione były kina przybliżającego tamte wydarzenia. Dlatego pewnie przeszedł selekcję do
Cannes. Film nie wytrzymał jednak próby czasu. I dobrze. Bałkańscy twórcy znacznie lepiej
poradzili sobie z obrazowaniem konfliktu.
Przez godzinę seansu zastanawiałem się o czym właściwie jest ten film. Poprowadzono od
początku kilka wątków, które gdzieś po drodze zgubiły się albo zostały pretensjonalnie
zakończone. Są więc gadające głowy polityków, zupełnie nie nawiązujące do fabuły, są
mocno zarysowane sylwetki dziennikarzy, ale tylko na początku i są lokalsi którzy jakoś tam
próbują sobie żyć w tym Sarajewie, ale w gruncie rzeczy niczego o tym ich życiu się nie
dowiadujemy. Nie rozumiem na przykład w ogóle roli Harrelsona. W pierwszym kwadransie
urasta do roli głównego bohatera, a potem zupełnie znika.
Na uwagę zasługują jedynie zdjęcia z wykrwawionego miasta (zdjęcia kręcono niecałe dwa
lata po zakończeniu oblężenia), ale i w tym względzie mogli chociażby staranniej dobrać
wraki samochodów na ulicy.