Zasiadłem do tego filmu licząc na ciekawy dramat historyczny i w głównej mierze to dostałem. Ciężko porównać go do jakiegoś innego filmu historycznego, odzwierciedla pewne oryginalne podejście Rosjan do tworzenia tego typu filmów oraz daje pole do popisu świetnemu Eisensteinowi. Widać też charakterystyczną dla Rosjan (zwłaszcza okresu II wojny światowej- ale kto wtedy na tym nie bazował?) wszechobecną propagandę, która momentami może razić i robi to zresztą, aczkolwiek, jeśli skupić się bardziej na oprawie tego filmu, elementach, które go budują, a nie wymowie, to otrzymujemy bardzo ciekawy film historyczny, ze świetnymi scenami batalistycznymi (!), surową i robiącą momentami wrażenie scenografią, dobrymi kostiumami oraz pompatyczną i podniosłą, idealnie pasującą do większości scen, muzyką Prokofjewa.
W pewnych momentach ten film nie wystrzega się naiwności czy niepotrzebnych przerywników, dziwne są również nagłe przyśpieszenia kadrów i akcji czy wątki poboczne (np. rywalizacji o rękę młodej damy), trudno mu też z wiadomych względów zarzucić obiektywizm i uniwersalność, ale jeśli spojrzeć na realia i czasy jego powstawania oraz późniejszy odbiór, to jest to kino, które ogólnie ciekawi widza, zaś ci, którzy gustują w kinie historycznym i filmach wojennych mogą z pewnością wyłapać z niego więcej i bardziej się wciągnąć. Ode mnie film otrzymuje notę 7,5/10.