Owe filmidło nie dorasta żadnej z poprzednich części nawet do pięt ( o ile w ogóle należy traktować film jako kolejną część ). Film jest naprawdę cieniutki - naiwny, z niezwykle prostacką i mało interesującą fabułą ( pełną z resztą niedorzeczności, a czasem wręcz logiki ). Co najgorsze jest to komedyjka właściwie w ogóle nie śmieszna. Oglądałem ją, z niemal kamiennym wyrazem twarzy, ziewając co jakiś czas. Reżyser nieudolnie próbuje kopiować stare i zużyte pomysły z poprzednich części. Zero jakiejś świeżości czy oryginalności. Owe powielanie dowcipów robi się już po prostu nużące. Aktortwo również pozostawia tutaj wiele do życzenia. Choć należy przyznać, że aktor odtwarzający brata Stifflera całkiem nieżle poradził sobie z zadaniem - umiejętnie naśladując swego poprzednika. Osobiście cieszę się z faktu, iż właściwie większość aktorów z poprzednich części nie zgodziło się na udział w tejże kontynuacji, gdyż owy obraz należy zdecydowanie do tych, które nie powinny w ogóle powstać. Reżyserowi udało się jednak zwerbować dwóch aktorów ( których nota bene - role są naiwne, naciągane i mało wiarygodne ). Może i sam film nie jest jakoś szczególnie tragiczny - obejrzeć go można. Szkoda tylko, że jest on dosyć nudny i ciągnie się jak flaki z olejem, a przede wszystkim, w zasadzie w ogóle nie śmieszy. Film jednak z pewnością spodoba się wielbicielom poprzednich części, lubujących się w tego typu komercyjnych produkcjach - łatwych, prostych i przyjemnych, o amerykańskiej młodzieży ( czyli dla ludzi raczej mało wymagających ), bez jakiegokolwiek ambitniejszego polotu. W związku z powyższym, filmu raczej nie polecam.