Zaczyna się obiecująco. Pisząc "zaczyna" mam na myśli dosłownie pierwszych parę sekund, kiedy posępna muzyka zdaje się (to chyba najlepsze określenie) wprowadzać nas w nastrój. Zaraz potem jednak wkradają się już nieco bardziej "frywolne" dźwięki i czar pryska. I tak już będzie niemal przez cały film: klaustrofobiczny klimat stacji kosmicznej co rusz niweczony jest przez przyciężkie akcenty komediowe, których głównym źródłem jest zresztą tytułowy osobnik "ludzio-podobny". Gdyby odcedzić te głupawe wstawki, otrzymalibyśmy całkiem niezły kawałek kina sci-fi, tym bardziej, że - o dziwo - od strony realizacyjnej rzecz jest zaskakująco przyzwoita. Aktorstwo także na wyższym poziomie niż się spodziewałem. Kinski, który był dla mej osoby głównym magnesem w przypadku tejże produkcji, przez większość czasu sprawia wrażenie, jakby się zgrywał, ale też nie ma się mu co dziwić - bez wątpienia był przeświadczony, że występuje w megaszmirze (to akurat żadne odkrycie, bo mr. Klaus praktycznie zawsze wychodził z takiego założenia i z reguły się nie mylił). Całość ratuje zaskakujący finał, który mógłby zresztą być idealnym punktem wyjścia dla sequela. Mimo wszystko jednak, jeśli ktoś spodziewa się tańszego wydania "Obcego", to i tak może się przeliczyć. Ciekawostką jest z kolei fakt, że niektóre sceny nakręcone na poczet "Androida" zostały później wykorzystane w "Critters 4", filmie osadzonym w tej samej scenerii (oba projekty łączy również osoba Dona Keitha Oppera, który w serii o Kritach odtwarzał postać Charlie'go).