Wolnośc równość braterstwo, wiara nadzieja miłość, bóg honor ojczyzna, to już było setki razy tu i tam, kręcone pisane grane śpiewane tańczone i cholera wie co jeszcze. Było juz setki razy i pewnie bedzie drugie sto. Temat nośny, taki samograj, ciężko spartolić. Każdy chce blyszczeć, mieć jaja jak John McClane, serce jak Gandhi, jeździc nowym ferrari, umierać za miliony albo dla milionów a przy tym zaraz zmartwychwstac. Ale. do rzeczy. Niby wszystko ok, niby ładnie, tu sie błyszczy tam mruga, niezły choc nie nazbyt odkrywczy pomysł z przecinającymi się historiami, ogólnie film daje rade. Ale jakoś nie żre toto tak jak miało żreć. Wszystkie elementy niby ida ze sobą rączka w rączkę ale szarpie się to towarzystwo straszliwie. Zdaję sobie sprawę że to ekranizacja powieści, więc w stosownym momencie zajrzę kogo to obwołali nowym Nabokovem. Bez ironii a z zaciekawieniem. Aha, no i wyrazy uznania z mojej strony dla Toma Hanksa, nie poszedł na łatwiznę wychodząc z najprostszego założenia że makijaż i CGI same obronią film. Dal chłop rade.