Muzyka, gra aktorska, mądrze poprowadzona fabuła (wątki "cięższe" przeplecione lekkimi), efekty specjalne - wszystko na mistrzowskim poziomie. Pierwszy film po którego zakończeniu widziałem tyle osób siedzących dalej w zadumie w kinowych fotelach, pierwszy film na który poszedłbym więcej niż dwa razy.

Zalewa mnie tylko krew jak czytam opinie i recenzje domorosłych ekspertuff filmowych, czy tu na filmwebie czy w polskiej prasie o tym, jaki ten film jest płytki, banalny, chaotyczny. Czasami lepiej jest ugryźć się w język niż popisać przed wszystkimi własną ciasnotą umysłową, która nie potrafi ogarnąć 6 pięknych historii przedstawionych w jednym dziele i wyciągnąć z nich mniej lub bardziej jasnych wniosków. No chyba że ktoś jest już odpowiednio zdziadziały i uważa za głupie pozwolić sobie na chwilę emocjonalnego zapomnienia przy "naiwnej" historyjce o wierze, strachu i miłości - wyrazy współczucia.

Osoby widzące w filmie jedynie banał odsyłam na zagraniczne fora, gdzie inni widzowie na bazie tego dzieła są w stanie w kulturalny sposób omawiać kwestie powiązania fizyki kwantowej z myślą człowieka. Lekkie naprowadzenie - wątek Vyvyana i snu w którym słyszał muzykę z przyszłości.

Wracając jeszcze do samego filmu: myślę, że będzie to obraz na pewien sposób ponadczasowy podobnie jak Matrix, który początkowo musiał przyjąć na klatę kilka litrów pomyj. Po zdobyciu statuetek wszystko się odmieniło a obsmarowujący go krzykacze, zachwycali się później nad jego wyjątkowością.