Bardzo dobrze napisane, zgadzam się w zupełności. "a chodzi o powtarzające się schematy niezależnie od czasu i przestrzeni", padają nawet słowa wypowiadane przez postać graną przez Halle Berry, coś w stylu "zastanawiam się dlaczego wciąż popełniamy te same błędy". Według mnie film krytykuje "jednomyślność", namawia do wyzbycia się schematów i myślenia, bycia nieszablonowym. Jest mowa też o normach społecznych, czy religii, o granicach, które w rzeczywistości są naprawdę cienkie (bądź w ogóle nie istnieją), o odwadze jaka jest wymagana by granice te przekraczać. Było wiele ciekawych kwestii wypowiedzianych w tym filmie, nad którymi warto było się dłużej zastanowić. Część mi już niestety uleciała, bo film nie zwalniał tempa i każdą myśl, goniła następna. Myślę, że na pewno wrócę do tego filmu w najbliższym czasie. W kwestii wad, trochę bolało mnie aktorstwo, które zwyczajnie nie jest najwyższych lotów. W tym aspekcie film ratuje się trochę baśniową formą, która też mogła do końca nie przypaść do gustu. Zabrakło mi też rozwinięcia tej symfonii w końcowych scenach :)
Przy okazji. Mam wrażenie, że rodzeństwo Wachowscy swoimi filmami próbują usprawiedliwić swój sposób pojmowania rzeczywistości, bycia w społeczeństwie :)

Dobra interpretacja, ale warto również byłoby dodać, że te same schematy, idee, archetypy, które reprezentowały różne postacie, były na ogół odgrywane przez tych samych aktorów.

Warto tu zwrócić uwagę ze pomimo iż aktor Hugo Weaving grał pewne postacie w uniwersach zdarzeń nam przedstawianych to w tym ostatnim uniwersum dotyczącym post apokaliptycznej przyszłości nie ukazuje sie jako samodzielna postać, a podszept zła w umyśle Tona Hanksa. mimo ze prawdziwe zło istniało w postaci kanibali. Oczywiście to tylko drobna sprzeczność i nie zmiana to faktu ze w filmie mozna dostrzegać kwestie reinkarnacji, Jak pisałem film nie jest jednoznaczny i odbierać można go na rożne sposoby. Jednak autor książki zaprzeczał jakoby mu o ukazanie reinkarnacji w powieści chodziło, ale to uwaga na marginesie.

Nie interpretowałbym jego postaci w kategorii dobra i zła. Moim zdaniem rezprezentował archetyp kurczowego trzymanie się starych schematów, starego porządku. Innymi słowy był antyrewolucjonistą. W każdej historii ten schemat zachowań był wyrażany w nieco inny sposób. Raz był tylko szeptem w umyśle, innego razu wynajętym zabójcą - walczył w imię cudzej idei, stał też na straży aktualnego porządku a w innej historii nawet sprawował nad nim władze.

Tak, zgadzam się z tobą, jednak twoja wcześniejsza wypowiedz zasugerowała mi ze jesteś za wątkami reinkarnacyjnymi w filmie dlatego podałem przykład gdzie brak konsekwencji owych wcieleń. Co do rol Hugo Weaving chodziło mi o to ze grał negatywne postacie i było to konsekwentne do samego końca, z wyjątkiem tego ze w ostatniej roli nie był postacią a jedynie podszeptem w czyimś umyśle. Żeby nie było nie domówień, twoje uszczegółowienie jest zasadne i pogłębia interpretacje.

nie do końca się zgodzę. Film traktował o uniwersalności zdarzeń i połączeniu wszystkiego. Ale karma i reinkarnacja odgrywały tam sporą rolę. Kojarzenie muzyki, której się nigdy nie słyszało, albo tekst kompozytora o tym, że odczuwa jakby pracował kilka żyć nad symfonią "Atlas Chmur". Ponadto Koreanka w przyszłości zarządzanej przez korporacje w czasie fantastycznego momentu, gdy zgłębiała wiedzę użyła metafory "wyborów jak trajektorie kwantowe". To bardzo ważna metafora, obrazująca, że film twórcy filmu chcieli wcielić w tą produkcję nowego ducha, opartego o najnowocześniejsze teorie fizyki kwantowej, mówiące o braku czasu, życiu w równoległych rzeczywistościach i możliwości dokonania przemiany przyszłości, przeszłości i teraźniejszości w każdej chwili za pomocą jednego zdarzenia. To wielokrotnie pokazywano, jak jedna decyzja oddziałuje na inne rzeczywistości, z których każda jest jedną z trylionów możliwości. Ci sami aktorzy odgrywali role głównych bohaterów w różnych wątkach, co jeszcze raz podkreśla wątek reinkarnacji, wielokrotnie wnoszony również w dialogach.