Nie czytałem opinii, nie czytałem książki, nie czytałem recenzji przed swoim komentarzem.
Mam do czynienia z filmem, z którego nic nie rozumiem, a jednak jakbym go rozumiał. Paradoks na który czekałem od czasów Solaris lub innych książek Stanisława Lema, których też ni w ząb nie rozumiałem, a jednak mnie fascynowały.

Z jednej strony irytujące bombardowanie tysiącami intelektualnych zagadek, filozofii, psychologii - każde zdanie w dialogach tego filmu jakby oderwane od siebie i nie łączące się w spójną myśl - z drugiej wciągające intelekt niczym krzyżówka. W końcu nie musisz odgadywać każdego hasła, żeby znaleźć rozwiązanie ;). Dla mnie jest nim złożoność ludzkiego umysłu uwikłanego w walkę z uczuciami i środowiskiem życia.
Puenty i przesłania nie odgadłem, ale chętnie poczytam czyjeś przemyślenia.
Teraz poczytam co o tym filmie inni ;)