Ekranizacja powieści Harris'a nie rozczarowuje. Oddaje klimat, i klimat jest tu dla mnie słowem-kluczem: zdjęcia, muzyka, motyw ogrodnika wciąż zbierającego miotane wiatrem liście, dom-forteca na plaży smaganej wiatrem, rozwiązła Samantha z "Sex'u w wielkim mieście", spętana nobliwym, granatowym kostiumem, bezimienny,ścigany,zaszczuty wręcz tytułowy Ghostwriter, który w poczuciu odgrywania roli w cudzym spektaklu nawet do łóżka idzie nie z tą, która budzi w nim emocje...
Szkoda, że zbytnio "spłaszczono" postać Adama Langa, granego przez Brosnana, który w książce wypada bardziej przekonująco i sam wypowiada znamienne zdanie: "Mój Boże, Ruth...", które jest dowodem na to, że zanim zginie dowiaduje się kim był dla swojej żony, a kim ona nigdy nie była dla niego....
Dla tych, którzy przed seansem czytali ksiązkę zauważalne będzie pewne zaburzenie proporcji w budowaniu fabuły, tzn. jej pierwszej części, gdy zawiązuje sią akcja, w filmie poświęcono dużo uwagi, natomiast niemniej (jeśli nie bardziej pasjonujące)stopniowe dochodzenie tytułowego bohatera do prawdy podaje nam się w pigułce, tak naprawdę po jednym internetowym research'u i krótkiej rozmowie w barze. No, ale wtedy film trwałby pewnie dłużej niz "Lawrence z Arabii";)
No i jescze samo zakonczenie, Polanski trademark!