Bardzo dobry film. Może nie jest to arcydzieło na którym będą się uczyć przyszłe pokolenia filmowców i nie będzie wymieniane jako klasyka kina razem z Chinatown ale na pewno jest to kawałek dobrego kina.
Wszystkie (z kilkoma wyjątkami) filmy tego reżysera, mają to do siebie, że oglądanie ich przypomina kontemplację i żeby je odebrać trzeba się w opowieści zatopić i zapomnieć o otaczającej nas rzeczywistości
Porządne aktorstwo (może z wyjątkiem Brosnana ale on nigdy aktorem nie był i już się nie poprawi). Spójnie i logicznie prowadzona narracja pozwala śledzić intrygę od początku do końca i zastanawiać się nad rozwiązaniem zagadki, które pokazuje się dopiero w końcówce.
Dobrze zrealizowana scenografia, w której dba się o szczegóły. Mocną stroną filmu jest operowanie krajobrazem w bardzo charakterystyczny dla Polańskiego sposób.
Poetyka jego obrazów jest niestety trudno uchwytna i dla przeciętnego oglądacza doomów i rezydentnych ewilów będzie wiało w nich nudą.
Obyśmy tak zawsze się mogli w kinie ponudzić!