Raz, że Polański wziął na warsztat diabelnie ciekawy i aktualny temat. Dwa, że poprowadził wątek w sposób naprawdę udany. Trzy, że umiejętnie budował napięcie. Cztery, zręcznie uniknął banału, przedstawiając dosyć (jak sądzę) realistycznie świat polityki i wszystkich tych mechanizmów, które w filmie zostały ukazane (kto gra po czyjej stronie, do której strzela bramki i dlaczego.) .
Pięć - bardzo dobra praca kamery i ogólnie udane zdjęcia.
Sześć - aktorzy dobrze się spisali, szczególnie Brosnan (reszta mnie nie powaliła, ale to nie oznacza, że grali źle - po prostu daleko od wybitności).
Siedem - wielkie plus za takie a nie inne zakończenie. Przywiodło mi na myśl "Chimerycznego lokatora" - osobiście bardzo lubię takie zakończenia i uważam, że do tego filmu pasowało ono świetnie - jakiekolwiek inne po prostu zepsułoby film, dopowiadając za dużo, a tak - na czubku języka pozostaje odrobina papryki chili i nawet przy napisach końcowych "coś nas dręczy"

Oglądałam ten film 4 razy i dlatego jestem zdania, że najlepiej obejrzeć go wielokrotnie - odkrywamy kolejne niuanse zachowań bohaterów - miny, spojrzenia, podteksty ich wypowiedzi i decyzji - z każdym obejrzeniem film zadziwia bardziej, bo myślimy sobie: Aha, tu cię mam! Ty mendo szczwana! :)

Bo faktem jest to, co ktoś tu napisał wcześniej - że za pierwszym razem widz ma prawo się pogubić w nazwiskach, datach i wydarzeniach.