Polański buduje akcję i fabułę, w swój stary sposób, jak w "Lokatorze" i "Nożu...", aczkolwiek
nie tak błyskotliwie. Do połowy filmu osoby niezainteresowane mogą się znudzić ale to
wyczekiwanie na przełom z drugiej strony napędza zainteresowanie i emocje związane z
oglądaniem dalszej części filmu, a ta jest pasjonująca. Mnie, osobiście, podobało się to, że
Polański nie skupił się do końca na dokładnej analizie postaci ale właśnie na fabule, dzięki
czemu, samemu można określić postać. Brosnan w roli dodatku do fabuły sprawdził się
nienajgorzej, dobrze zagrał marionetkę. McGregor pokazał to, co miał pokazać,
zagubionego człowieka o średnich walorach intelektualnych, który znalazł się w warunkach
zupełnie mu dotąd nie znanych i zaczął sobie z nimi radzić, może trochę ciamajdowato i nie
do końca skutecznie. Zakończenie ciekawe, pozytywnie zaskakujące spokojem.
Najbardziej ucieszył mnie fakt, że główna postać to nie kolejna kopia Phillipe'a Marlowe.