Niewątpliwie jest to pierwszorzędne doświadczenie filmowe. Realizm planety Pandora oraz niebieskoskórych Na`vi, z początku mocno absorbuje uwagę. Jednakże byłoby wg mnie lepiej, gdyby Cameron zaniechał historii miłosnej oraz miltarnych potyczek, które tylko rozciągają długośc, zupełnie niepotrzebnie. Ja wiem, że jak ma się do dyspozycji największych fachowców od efektów wizualnych, to się daje wodze fantazji - pod tym względem James nadal jest w czołówce. Nie jestem jednak jakoś zachwycony; jeśli mój drugi seans nastąpi w kinie, to raczej nie wcześniej, niż za kilka tygodni. Bo ani historia, opowiadana po bożemu, ani aktorzy, nie są warte zapamiętania i szybko ulatują z głów.
Gdyby Cameron ograniczył to wszystko do zwykłego dajmy na to, eksperymentu bohatera-komandosa (średni wg mnie Worthington) w kapsule hibernacyjnej (tytuł avatar odnosi się do przemiany człowieka w kosmitę) i nie dodawał typowo schematycznych rozwiązań, wyszłoby coś na miarę kubrickowskiej Odysei kosmicznej, tyle że bez zacięcia filozoficznego. Patrzcie, zdaje się mówic reżyser - daję wam najnowocześniejszie technicznie cacko, bawcie się, zapomnijcie o tym, co poza salą kinową, dajcie się ponieśc. Inna sprawa, że wizualnie jest też aż nazbyt pstrokaty, ciągotki Camerona do kiczu, widoczne mocno w "Titanicu", tu też są obecne. Mimo tych zgrzytów, warto jest się przekonac, ale jeśli zna się poprzednie dokonania twórcy, "Avatar" nie powinien z krzesła zwalic. Póki co jednak wstrzymam się z oceną do kolejnego seansu - 7 wydaje mi się najbardziej miarodajną oceną.