Tak, więc byłem w kinie, zobaczyłem, wróciłem i… jestem rozczarowany. Wiele pozytywnych komentarzy odnośnie tego, jaki ten film nie jest fenomenalny ustawiło poprzeczkę bardzo wysoko, jeśli chodził o moje oczekiwania. Dodatkowo to, że Cameron czekał 12 (czy ileś tam) lat, aby go nakręcić. Przez 12 lat mógł stworzyć nie tylko rewelacyjny spektakl wizualny, ciekawy świat, ale także jakąś dobrą historię. Niestety scenariusz do filmu to chyba został napisany na kolanie na kilka dni przed rozpoczęciem zdjęć do „Avatara”. A szkoda, bo mogło wyjść coś naprawdę wielkiego.
Największą zaletą filmu jest oczywiście jego oprawa wizualna. Pandora naprawdę zachwyca swym pięknem. Aż czasem trudno uwierzyć, że to wszystko zostało wykreowane komputerowo. Filmu z lepszymi efektami specjalnymi chwilowo nie znajdziemy. Chociaż można sobie też zadać pytanie czy to nie jest już raczej animacja filmowa. Muzyka jest dobra. Z kilkoma świetnymi momentem. A mianowicie chodzi o sceny walki oraz zniszczenie drzewa.
Dobra teraz wady (hmm może nie wady a elementy, które nie wypadają tak dobrze jak warstwa audio-wizualna).. Niewykorzystany potencjał postaci występujących w filmie. Oprócz Netriti nie ma dobrze zarysowanej postaci. Sigourney Weaver grająca dr Grace również mogła okazać się świetną postacią, ale niestety było jest zdecydowanie za mało (może jestem stronniczy, ale uwielbiam tą aktorkę). Śmieszy mnie trochę opinia, niektórych osób odnośnie nominacji do Oscara dwóch Schwarz charakterów. Osoby to piszące chyba nie widziały dobrej gry aktorskiej niestety. Sam Christoph Waltz z „Bękartów Wojny” zjada całą obsadę „Avatara” na śniadanie. Dla mnie gra aktorska to jeden z najważniejszych aspektów filmów. Tutaj niestety rozczarowuje. Kolejną denerwującą rzeczą jest fabuła, o której już na samym początku wspominałem. Jest płytka jak kałuża. I to dziwne, bo jak wspominałem na wstępie było tyle czasu na napisanie czegoś naprawdę świetnego i zarazem przystępnego dla wszystkich, a nie tych zły krytyków plujących jadem na „Avatara”. I nie piszę tu o wtórności. Bo w dzisiejszych czasach wymyślić coś naprawdę wyjątkowego czy oryginalnego jest bardzo ciężko.

Dobra czas na podsumowanie. Jak na film, który czekał 12 lat na realizację to niestety 5/10. Po prostu moim zdaniem zmarnowany potencjał. Ale jeżeli popatrzę na to, że przez te ponad dwie i pół godziny oglądania filmu świetnie się bawiłem i ani razu nie zerknąłem na zegarek,co jest chyba największą zaletą jaką można przypisać filmowi rozrywkowemu to moją oceną jest 7/10. I właśnie taką notę filmowi wystawiam. Nie jest to arcydzieło, nie jest to w moim mniemaniu rewolucja, nie przeżyłem katharsis po seansie, ale świetnie się bawiłem.