Od razu napiszę, że film mi się bardzo podobał, daję zasłużone 9/10, jednak przesłanie jakie niesie ze sobą film jest zbyt politycznie poprawne.

Rozumiem, że film miał skończyć się happy endem, ale gdyby zdarzenia ukazane w filmie "Avatar" nie były fantazją, wyglądałoby to mniej więcej w ten sposób:

Ludzkość odkrywa planetę o klimacie zbliżonym do ziemskiego, zawierającą ogromne pokłady surowców, których wydobycie jest nad wyraz opłacalne. Jedynym problemem są tubylcy, którzy zajmują terytorium pokrywające się z bogatymi złożami, jakie (z punktu widzenia ekonomii i interesu ludzkiego) powinny być celem naszych kolejnych operacji wydobywczych.

W filmie rdzenna niebiesko-skóra ludność razem z fauną planety i grupą ekologów na czele których stoi inwalida, który zakochał się na zabój w niebiesko-skórej w końcu przepędzają ludzi, którzy zniszczyli ich dom i wszystko kończy się szczęśliwie.

Prawda jest jednak taka, że w rzeczywistości, jeśli te surowce byłyby faktycznie bardzo cenne a koszty ich wydobycia i prowadzenia wojny - do zniesienia, to ludzkość pewnie nie spoczęłaby na laurach, dopóki nie położyłaby na nich swoich rąk. Miejscowa ludność wylądowałaby w rezerwatach, robiąc za atrakcję turystyczną, albo króliki doświadczalne. Wyssalibyśmy ich do cna, bo jesteśmy ludźmi, nie potrafimy stawiać znaku równości pomiędzy swymi własnymi interesami a co dopiero pomiędzy potencjalnym interesem nas samych - jako gatunku - a obcą cywilizacją.

Quaritch w tym filmie to prawdziwa twarz ludzkości, bardzo zresztą realna, ciężko go nawet nazwać "złoczyńcą". Facet reprezentuje interesy milionów, którzy zyskają na eksploatacji tej planety i nie ma przy tym znaczenia, czy tubylcy z tego tytułu ucierpią. Na Ziemi czekają ludzie na swój kotlet, który zostanie sporządzony za pieniądze z dóbr tej planety.

90% przełknie go ze smakiem, łamanie praw jakiś tam obcych ich nie interesuje, 9% przed pierwszym kęsem trochę ponarzeka, ale w końcu dziabnie i zapomni delektując się tym, jaki jest soczysty. 1%...z nimi sobie poradzi pozostałe 99, których nie interesuje los obcej, gorzej rozwiniętej pod względem technologicznym cywilizacji (w wiadomościach pokażą to co wypada, na pewno popełnione zostaną jakieś zbrodnie, ale winni zostaną "przykładnie ukarani" by inni mogli spać spokojnie).

Mieszkańcy Ziemi nie biegają z Na'vi, nie polują, nie żyją z nimi, dobro na pół dzikich Na'vi nigdy nie będzie stało na równi z naszym dobrem - tutaj uwaga dla romantycznych dusz - obojętność byłaby NATURALNA.

Jesteśmy największym znanym drapieżnikiem, a Na'vi nie posiadaliby żadnego atutu, który - w perspektywie - pozwoliłby im na równorzędne relacje z nami, bo są zwyczajnie zbyt słabi, musieliby nam ulec.

Sully reprezentuje nasze wyrzuty sumienia, chwilę przed tym jak ugryziemy soczysty kotlet z zarżniętego wieprza i ze smakiem go przełkniemy z powrotem wcielając się w rolę Quaritcha.

Bo to właśnie nim jesteśmy w 90%. Co ciekawe filmowy Quaritch, mimo, że podkreśla pazerność ludzkiego charakteru, posiada zasady. Chce odpłacić Sully'emu za wykonaną misję załatwiając mu operację na którą nigdy nie byłoby go stać, to on naprawdę reprezentuje nasze interesy i to jacy ludzie pchają tą cywilizację naprzód. Kolumb nie był święty, Pizarro, Cortez, Custer - nawet Vasco Da Gama miał na rękach krew podczas swojej słynnej wyprawy.

Sully de facto jest - jak go określił Quaritch - zdrajcą, jakkolwiek szlachetne by jego pobudki nie były, jemu i jego "ekologom" należy się sąd i gdyby zostali chwytani, marnie by skończyli. Być może obiektywnie racje były po jego stronie, ale w tym starciu obiektywna sprawiedliwość nie służyłaby naszej cywilizacji, prawo zostałoby odpowiednio zmodyfikowane.

W kategoriach umoralniającej baśni, film wypada świetnie. Pozwala nam nawet pocieszać się faktem, że nie wszyscy - a raczej - nie zawsze jesteśmy tacy jak Quaritch...

...zaraz przed tym jak zasiądziemy do obiadu i ugryziemy nasz kotlet ;)