Nikomu nie ubliżając ale mam wrażenie że pewni ludzie nie ogarnęli trochę przemiany Thora. Piszecie że jak można z takiego mega Thora zrobić grubasa który pije piwo i jak menel sie zachowuje. Otóż można i ten zabieg wyszedł mu na dobre, pokazali tym samym że nawet Wielki Bóg Piorunów, syn Odyna, Król Asgardu nie jest tylko boskim tworem, ale posiada też w sobie dużo człowieczeństwa, emocji, smutku, rozpaczy. Samo odrąbanie głowy Thanosa i takie puste słowa " no co, odrąbałem mu łeb " Gościowi w jednym momencie zawaliło się całe życie, stracił brata, dom, połowę ludzi, i o tyle potrafię zrozumieć że w IW kierował się zemstą, to gdy to mu się nie udało, stracił jeszcze więcej, poczuł się winny że przez niego zgineło jeszcze więcej ludzi.. dostał depresji. Scena w Asgardzie gdzie ma okazję porozmawiać z swoją matką idealnie obrazuje jego ogromną stratę. Pozdrawiam


"Każdy zawodzi w tym, kim powinien być. Miarą człowieka, bohatera, jest to, w jaki sposób udaje im się być tym, kim jest”