Ewentualnie to jeszcze wyraz mieszczańskich lęków i frustracji. Ta scena gdy profesor jest klaunem ku uciesze pospólstwa i marynarzy (ważna postać w niemieckiej historii, ściśle związana z rewolucją), a jego koledzy, którzy protestują przeciw temu traktowaniu są uciszani. To z jednej strony wyraz frustracji wynikającej z ich deklasacji w Weimarze, a z drugiej strach przed widmem komunizmu, które ich poniży i zniszczy. Na dodatek scenerią tego wszystkiego jest symbol liberalizmu i ówczesnego wyzwolenia czyli kabaret, "niszczący" młodzież. Kierowani tymi obawami profesorowie i im podobni, będą głosować na NSDAP. Pewnie nieświadomie, ale ten film jest obrazem zbliżającego się nazizmu i wyrazem lęku przeciw zmianom, co zabawne wykorzystując przy tym sekwencje z naprawdę seksowna Marleną. Ja bym się pod tym podpisał.

"Pewnie nieświadomie, ale ten film jest obrazem zbliżającego się nazizmu" Doczytałem trochę, od 1927 UFA należała do Alfreda Hugenberga, skrajnie prawicowego magnata medialnego. To jego imperium wypromowało Hitlera, a on sam był blisko związany z nazistami np. był członkiem NSDAP od 1931, a później ministrem w jego pierwszym gabinecie i dzięki niemu DNVP była w koalicji z Hitlerem. Ten film to jeden z elementów prawicowej kontrrewolucji, więc miałem rację z tym graniem na mieszczańskich lękach i frustracji.

Elektryzująca interpretacja, choć paradoksalnie odbiera wielkość historii w jej oczywistej warstwie: dla mnie opowieść o upadku mężczyzny jest wystarczająco nowoczesna i przejmująca. W tym wymiarze "Błękitny Anioł" kojarzy mi się ze "Śmiercią w Wenecji, która wszak nie ma drugiego dna.