gdyby sie glebiej nad tym zastanowic to masz racje... Meksykanka powrocila do dzieci i ulozy sobie zycie od nowa, malzenstwo amerykanskie dzieki temu wypadkowi "powrocilo" do siebie, Japonka w koncu dojrzeje, dorosnie, wyciszy sie pod wzgledem seksualnym i zagoi rany po smierci matki. natomiast zycie marokanskiego ojca nigdy juz nie bedzie takie samo...
Z drugiej strony rozpatrujac film w perspektywie czasu nie tylko objetego filmem, kazda rodzina kogos stracila, my jestesmy swiadkami tylko jednej smierci , dlatego bardziej ja odczuwamy...

Logicznie rzecz biorąc rzeczywiście najtragiczniejszy los spotkał pasterza, ale mnie najbardziej "bolała" postać Chieko. Genialne są sceny gdzie jest przeciwstawienie -> nasz hałaśliwy świat w opozycji do ciszy jaka ją otaczała... Te rozpaczliwe próby zaznania choć odrobiny ciepła i uwagi powodowały, że momentalnie ściskało mi się gardło, a i łzy w pewnym momencie poleciały - kiedy przychodzi nago do policjanta i jego odrzucenie - wręcz czuło się na skórze ten wstyd i cierpienie...

Film genialny,dialog obrazu i muzyki to majstersztyk..historia Chieko poruszyła mnie najbardziej,gdyż wokół mnie(nas)jest(na pewno)wiele takich osób (mam na myśli osoby skrzywdzone przez los),które szukają(tylko i aż)akceptacji oraz zrozumienia..