Być może postawię się na pozycji totalnego ignoranta, ale jak dla mnie ten film to taki trochę dziwoląg. Z 10 lat temu TVP puszczała go w ramach "wakacyjnych arcydzieł", a ja jakoś tak nie za bardzo mogłem go strawić. Całkiem niedawno zabrałem się doń po raz drugi z zamiarem obejrzenia filmu na poważnie. Przyznam, iż głównie dlatego to zrobiłem, że film cieszy się dość dużym uznaniem (szacunkiem) krytyków i widzów. Pomyślałem sobie, że być może już doń dorosłem. Jednak niestety NIE.
Trudno mi go zdecydowanie nie polecać, ale bardzo odradzałbym go wszystkim tym, którzy oczekują jakiejś sensownej fabuły, (słowo akcji byłoby zbyt dużo), jakiejś ciekawszej gry aktorskiej - poza mimiką twarzy i gestami ciała, no i czegoś co ogólnie nazwałbym filmem! Le Bal jest czymś na pograniczu filmu, tańca, i "dokumentu minionej epoki". W filmie nie pada ani jedno słowo, więc dla osób przyzwyczajonych do normalnego sposobu narracji, ten film będzie prawdziwą katorgą. Muszę jednak przyznać, że od strony muzycznej jest to całkiem niezły "oglądany soundtrack". Kilka tematów jest bardzo pięknych (choćby tytułowy Le Bal), a zmieniająca się muzyka jest tak naprawdę prawdziwym narratorem tego obrazu. Dla fascynatów Kina jest to być może gratka. Jednak przeciętny "konsument" może tego filmu nie strawić i te półtorej godziny może "nie przeżyć".