Film mnie zaskoczył tak bardzo, że napiszę, a robię to niezwykle rzadko.
Byłam z dziećmi, dziewczynkami 9 i 13 lat i z mężem. To nie jest film dla dzieci, chociaż moje się w miarę odnalazły. 13 latka miała swoje przemyślenia i uważa, że film jest fajny chociaż nie podobała jej się zmiana Kena. Młodsza nie rozumiała wiele, ale świat Barbie podobał jej się bardzo, w zabawnych momentach śmiała się w głos, z resztą ja też.
To jest film dla kobiet, ale też nie wszystkich, ale takich, które naprawdę lubiły lalki Barbie i mają wspomnienia, których w tym filmie jest mnóstwo. Dziwna lalka z obciętymi i pomalowanym dla eksperymentu włosami, typowe zabawy, nieudane lalki, które się nie sprzedawały, sposób podróżowania rakietą, nieproporcjonalnie duża szczotka do włosów itp, jest tego mnóstwo.
Emocjonalnie film rozwalił mnie w kilku momentach. Relacja Glorii i Sashy aż boli kiedy ma się dorastającą córkę i samemu się kiedyś nią było i zostawiało się tą jedną jedyną Barbie, a resztę się wyrzucało kiedy nadchodził na to czas.
Niektórych drażni wątek feministyczny, patriarchalny itd. Mnie nie. Widziałam komentarze mówiące o tym, że to karygodne, żeby w 2023 roku mówić kobietom jak mają się zachowywać i że nie muszą służyć facetom, bo one to od dawna wiedzą, czy na pewno ? Monolog Glorii był jak dla mnie genialny. Mój mąż, który, bałam się, że się wynudzi, stwierdził tylko, że to nie tylko wina facetów, ale kobiety kobietom same gotują sobie często taki los i zgadzam się w nim w 100%. Tego typu rzeczy trzeba sobie raz na jakiś czas przypominać, to nie jest prawda dana nam raz na zawsze, w pędzie życia, bardzo często o tym zapominamy. Zdanie o matka, które stoją z boku i czekają aż dziecko w odpowiednim czasie spojrzy wstecz - piękne i dające do myślenia.
Gra aktorska Rayna Goslinga wg mnie fenomenalna . Margot wygląda jak prawdziwa Barbie.
Grało mi naprawdę wszystko. Sam obraz Barbielandu, pomysł i wykonanie super.
Film jest zabawny, emocjonalny, skłaniający do przemyśleń, refleksyjny, w taki nieoczywisty sposób, bo każdy może go odebrać na swój własny sposób, w zależności od tego jakie ma doświadczenia. Zgadzam się jednak z tym, że nie musi się podobać każdemu. Przykładowo mój mąż nie miał szansy odebrać go w taki sposób jak ja, bo ani nie był dziewczynką, ani nie jest kobietą, ani nie jest matką i nie bawił się lalkami Barbie.
Duży plus za pokazanie Barbie w różnych odsłonach (o różnym kolorze skóry, z nadwagą, na wózku inwalidzkim itp)
No i jeszcze na koniec muzyka. Piosenka Billie Eilish (razem z teledyskiem, którego w filmie nie ma, ale w głowie miałam go cały czas) jest niezwykła. Chwyta za serce, nie umiem tego aż opisać.
Podsumowując, spodziewałam się słodkiej, cukierkowej opowiastki dla dziewczynek, a dostałam kawał dobrego kina, które mnie zaskoczyło, rozbawiło, wzruszyło i skłoniło do myślenia. Nie był to też film, o którym zapomniałam zaraz po wyjściu z kina, skłonił mnie do dyskusji z mężem, córką no i sama myślę o nim nieustannie. Idźcie więc na niego bez stereotypu w głowie i z otwartym umysłem.