obejrzałem drugi raz, i jakoś bardziej mi się teraz podobało. Dwie rzeczy drażniły jak zwykle bo są tak słabe, że szkoda gadać: scena śmierci rodziców (co za żal, tak ważna scena, ale pewnie amerykańscy obrońcy moralności się rzucali, żeby nic nie pokazywać, efekt - tragiczny, amatorski montaż), i perspektywa pierwszej osoby na gaz "paniczny" (poziom niskobudżetowych seriali młodzieżówych a 'la Buffy...). Ale poza tym dobrze, w kontekście całej serii. Być może nauczyłem się że nie należy patrzyć na Batmana Nolana jako na film psychologiczny (słabo), ale na paralelę społeczną.

Mnie też zastanawia czy to był oryginalny pomysł Nolana (Al Ghul i Liga Cieni) czy motyw zaczerpnięty z komiksu, bo wypadł on dla mnie jakoś drętwo. Aktor grający Scarecrow'a wykonał kawał dobrej roboty, szkoda tylko, że sama postać Scarecrow'a nie została w pełni wykorzystana, a mogłaby tym samym konkurować z postacią Joker'a. Neeson ujdzie w tłoku, tak samo jak większość aktorów grających w Batmanie. Zawiodłam się tylko nieco na Bale'u. Dobry aktor, ma na koncie kilka świetnych filmów (Mechanik, Prestiż, czy American Psycho), a tu taka porażka. Oglądałam drugą część i zdecydowanie bardziej mi się podobała - nie tylko ze względu na Joker'a ale przede wszystkim dlatego, że Bale się nieco wyrobił i postać Batmana była jakaś autentyczniejsza i ciekawsza niż w pierwszej części.