Kiedy myślę o Riddlerze, to przed oczami mam chudego typa w zielonym, obcisłym ubraniu, z fikuśną laską i kapeluszem. Takie klasyczne przedstawienie tej postaci jest bardzo ciekawie, jednakże pochwalam twórców filmu za zrobienie czegoś zupełnie innego. Jak dla mnie Riddler w tym filmie wygląda po prostu obłędnie. Gruby, niski, w okularach i stroju terrorysty. O wiele bardziej to pasuje do współczesnego kina superbohaterskiego, niż taki elegancik z poprzednich produkcji o przygodach Mrocznego Rycerza. Warto również wspomnieć o tym jak się on zachowuje - spowolnione reakcje, dziwne dźwięki, jakie wydaje w trakcie rozmowy i fakt, że czasami gada do siebie... To wszystko kreuje nam postać psychopaty, którego należy się wystrzegać, chociaż jak każdy napisany antagonista ma on trochę racji. Mówię o scenach, w którym poprzez pozostawione przez siebie zagadki wytyka władzom i społeczeństwu ich wady. Zawsze uwielbiałem Edwarda Nygmę, za te jego zagadki... Są takie inteligentne...