Jedyne co jest w tym filmie do bólu realne to ludzka "znieczulica". Wszyscy widzieli, że
dziewczyna sobie nie radzi i zachowuje się irracjonalnie, ale nikt jej nie pomógł. W pierwszej
kolejności matka, która obraziła się śmiertelnie, gdy małolata w akcie desperackiej próby
zwrócenia na siebie uwagi wyzwała ją. Abstrahuję tu od kwestii współżycia z chłopakiem córki, bo
to jest na poziomie "Mody na sukces". "Przyjaciele" dziewczyny pojawiający się jedynie, gdy jest
miło i fajnie. Chłopak, który myśli jedynie przyrodzeniem i jego rodzice. W pierwszej chwili
wydawałoby się, że to ludzie na poziomie, którzy pomogą młodym wyjść na prostą. Ale tu
pojawiło się duże zaskoczenie, przynajmniej dla mnie. Uznali, że najlepszą pomocą dla samotnej,
rozchwianej emocjonalnie matki ich wnuka jest rzucenie ochłapu w wysokości 500 zł miesięcznie
i raz na jakiś czas uprzątnięcie szmat z podłogi. Zostaje jeszcze sąsiadka, która owszem
zajmowała się małym do momentu, aż jej się znudziło. Nie zareagowała na to, że młoda matka
zaćpana wraca po malucha i w domu urządza... imprezy. Ostatnim aspektem są pracownicy
szpitala. Dziecko w nocy trafiło do szpitala z rozbitą główką i dziwnie zachowująca się matką i
nikt nie wezwał policji?? Zatem, jak w świecie realnym: nikt nic nie widział, nikt nic nie wie. To nie
moja sprawa. Dopiero, jak wydarzy się tragedia media trąbią na cały kraj, oburzając się, jak to się
mogło stać. Na przykładzie tego filmu w przejaskrawiony sposób widzimy jak.