daje do myślenia. Nie wiem, co to za nagroda, ale dowodzi entuzjazmu ze strony Zach. Może
coś z nami, Polakami jest nie tak, że nie potrafimy spojrzeć na siebie krytycznym okiem.
Pani Rosłaniec obchodzi się z młodym polskim pokoleniem bez ceregieli. To nie współczujący
Jan Komasa w "Sali samobójców", który trochę na siłę i za wszelką cenę występuje w obronie
hipsterów i facebooków. Rosłaniec też próbuje zrozumieć młodzież polską, ale dla
bezmyślności i głupoty nie ma litości. Bo i po co? I ta bezkompromisowość robi wrażenie.
Szczere. Taka optyka jest zdrowsza, lepsza, bardziej terapeutyczna. Może tym dzieciakom
potrzebny jest taki kop. A nie głaskanie po główkach i tzw. bezstresowe wychowanie. Na to
już za późno. No i trzeba sobie na to zasłużyć.
"Baby blues" to przy tym świetna filmowa robota.
Trudno odmówić fachu pani reżyser.
Kto wie, może będzie polskim Buzzem Luhrmannem? Lubi kolory.