Bezprizorni Opisy

Poruszający dokument o rosyjskich bezdomnych. Katia, Lena, Santa, Jula, Masza, Denis, Jura, Andrej, Misza, Stas - mają po kilka, kilkanaście lat. Mieszkają na ulicy. Znaleźli się tu, bo uciekli z domów. Tam było gorzej - awantury, przemoc, głód... Tu sami dbają o siebie. W dzień wędrują ulicami Petersburga w poszukiwaniu jakiegoś zarobku lub możliwości ukradzenia czegokolwiek. Wieczorami, jak stado wróbli, zbiegają się wokół samochodu, z którego dobrzy ludzie podadzą im pierożki, kubek herbaty, ciepłą i czystą odzież. Nocują w piwnicach, na schodach, w kanałach, na strychach. Wąchają klej: po pewnym czasie widzą zjawy, później nie czują głodu i robi im się ciepło. Mówi się o nich bezprizorni - dzieci odtrącone. Znaczy to, że są pozbawione opieki, uczucia, możliwości kształcenia się, poczucia bezpieczeństwa. Niepotrzebne nikomu. Jeśli naruszą prawo, zostaną osadzone w milicyjnej izbie dziecka, potem skazane, przewiezione do szkoły specjalnej, następnie do specjalnej szkoły zawodowej. Jeśli ukończą ją przed upływem wyroku, czeka je pobyt w karnej kolonii. W Petersburgu są tysiące bezprizornych. Podobnie w Moskwie i w innych miastach Rosji.