Intencją reżysera zdaje się być próba zepchnięcia postaci matki na drugi plan, tak aby widz mógł spokojnie przyglądać się koncertowym popisom młodej Alison Lohman, grającej Astrid. Próżny trud, bowiem tak jak było w przypadku "Milczenia owiec", największą uwagę przykuwa zimny i opanowany morderca przedstawiany zza więziennych krat. Tym razem jest on dodatkowo zapakowany w atrakcyjne ciało Michelle Pfeiffer. Takie połączenie ciężko zlekceważyć, zważywszy na to, że rola aktorki należy do najlepszych w jej karierze. W ten sposób film, który z założenia ma obrazować ciężką drogę dojrzewania w nietypowych warunkach i próby wykreowania własnego światopoglądu, zamienia się w studium egoizmu niezwykłej kobiety.

Gdyby przyjrzeć się kinowemu dorobkowi Petera Kosminsky'ego, to należy przyznać, że nie należy on do najbogatszych. Reżyser ma na swoim koncie tylko adaptację powieści Emily Brontë pod tytułem "Wichrowe wzgórza", którą nakręcił niespełna jedenaście lat temu. Zanim zrealizował swój drugi obraz przeznaczony na duży ekran, wyreżyserował dla telewizji pięć filmów, których tematyka oscyluje między problemem konfliktu bałkańskiego a seksualnym wykorzystywaniem dzieci. Na tym tle dramat zawarty w "Białym oleandrze" wydaje się jeszcze bardziej atrakcyjny.
POLECAM!!