A szczególnie ta, której nie możemy zatrzymać, a taka wywołana nagle, niespodziewanie potrafi narobić sporo szkód. I właśnie tutaj z taką złością mamy do czynienia. Kasia jest zła na Bartka, Michał z Ewą na siebie nawzajem, Ewa dodatkowo jest za na Kasię, a Bartek na Michała. Nieźle pokręcone, prawda?
Ale spokojnie film pomimo rozbudowanej fabuły jest na prawdę poukładany, a dodatkowo akcja cały czas trzyma w takim napięciu, ze nic nie umknie ;)
Fabuła pokazuje zwykłych ludzi i ich życie codziennie. Z jednej strony rodzina, która ma wyjątkowo dobry status społeczny i materialny, z drugiej strony rodzina z kryzysem finansowym. Jednak łączy ich wieloletnia przyjaźń, która pod wpływem wielu emocji i sytuacji nagle zawisa na włosku. Czy te emocje były potrzebne? Oczywiście, ze nie.
I to jest właśnie piękna metafora życia codziennego. Ile razy emocje biorą górę nad nami samymi? Jakie złe rzeczy potrafimy wtedy powiedzieć lub zrobić, a potem żałować? Ano dużo. I dzieje sie to codziennie.
Dlatego warto zadbać o siebie i o swoje emocje, czasem warto się zastanowić i na spokojnie podejść do tematu.
Film jest inspirowany historią, która się na prawdę zdarzyła i ta nie zakończyła się happy endem. Dlatego warto skłonić się ku przemyśleniom po obejrzeniu Białego Potoku, bo czuję, że do tego własnie reżyser dążył. Aby w przyjemny sposób wnieść do naszego życia coś pożytecznego, co zostanie z nami na dłużej niż puste komedie, których niestety coraz więcej.
Dobra robota Panie Michale!