Nie znam sie na jej zyciu, wiec pomine kwestie zgodnosci z faktami.
Ten film to przede wszystkim przekaz dla spoleczenstwa. Ciesze sie, ze trafil do mainstreamu i mozna traktowac go jako film edukacyjny dla mas. Niezwykla oprawa audiowizualna wzbogaca seans i znaczaco podkresla, a nawet uzupelnia gre aktorska w momentach, gdzie mozna zauwazyc pewne braki, przez co wydaje sie, ze glowna postac jest absurdalnie glupia.
Podoba mi sie, jak w zasadzie teraz popularnym tematem stal sie problem na linii dziecko-ojciec. Dzieki temu mozemy zrozumiec, jak dziecinstwo jest najwazniejszym okresem zycia czlowieka. Blondynka prezentuje jak istotnie brak zdrowej relacji z matka oraz brak ojca wplywa na jej zycie. Ciagle chce byc zauwazana, nie sprawiac zawodu, byc grzeczna dziewczynka. Kazdy ja wykorzystuje, co niestety jest sprowadzone do skromnych konsekwencji - brak glebszych refleksji czy dialogow, ktore zawsze doceniam.
Film jest odwazny i symboliczny, co jest jego mocna strona. Na dzisiejsze standardy, czesc osob moze uciec z krzykiem, poniewaz przyzwyczaili sie do Preslayow i innych pseudo biografii, gdzie ograniczono mrok zycia do minimum i udaja, ze wszystko jest fajne jak na Instagramie...
Polecam.