Gorzki, niemalże bolesny obraz ukazajujący pustkę życia wypełnionego bogactwem i blichtrem.
Bohaterka filmu stwarza sobie rzeczywistość.
Kreuje ją na swój obraz i podobieństwo co kończy się dla niej katastrofalnie gdy cała jej gra aktorska wychodzi z ukrycia.
Jasmine to jedna z ciekawszych bohaterek Allena a jednocześnie najbardziej smutna, Pozbawiona perspektyw na życie o jakim marzy zostaje zupełnie sama.
Jej wysiłki żeby stworzyć nową siebie, siebie po prostu trafiają w przysłowiową próżnię.
Pod wieloma względami ten film, który niczego nie udaje jest mi dość bliski przez swoją naturalność i poetycką prostotę.