Duża przesada. Z tą życiową rolą, znaczy się. Gosling z lepszej strony pokazał się już choćby w Fanatyku lub Szkolnym Chwycie, choć oczywiście wykreowanej przez niego postaci Deana nic nie brakuje. A stawiam, że życiową rolę ma jeszcze przed sobą.

moim zdaniem najlepiej zagrał w 'Miłości Larsa', wręcz kapitalnie, chociaz przyznać trzeba, że rola w 'Blue Valentine' szczera do bólu

Życiowa? Nie, choć do niczego przyczepić się nie można. Za Michelle Williams pozamiatała!

Mnie najbardziej Gosling podobał się w "Odmiennych stanach moralności", "Fanatyku" i "Zostań". Zresztą słabych jego ról nie odnotowałem.

Komentując wszystkie wyżej wymienione głosy:
- "Fanatyk" - owszem, równie dobra rola, szaleństwo w oczach, konflikt w sercu,
- "Szkolny chwyt" , "Miłość Larsa" - nie widziałam, nie oceniam,
- "Odmienne stany moralności" - nie ukrywam, że jest to jeden z moich ulubiony filmów. Jednak rola Goslinga pozostawia wiele do życzenia. Cały film wygląda jak zbity piesek, który wie, za co cierpli. Taka była jego rola i tak ją zagrał - poprawnie. Gdyby tylko scenariusz przewidywał więcej ekspresji, co do jego postaci, to Gosling na pewno dałby radę.

To jest ciekawe, jak można mieć diametralnie różne zdanie na temat tej samej roli :) "Jak zbity piesek" to wyglądał przez większość "Blue Valentine":) a w "Odmiennych stanach moralności" odbierałem jego role zupełnie inaczej, mi nie wyglądał na męczennika, ale na jednostkę bardzo spokojną, z wyrazem twarzy "ale o co wam chodzi? Przecież nic złego nie zrobiłem", miał wyglądać i wyglądał jak jednostka wyobcowana społecznie, która jak dziecko jest wiecznie zdziwiona światem, lub ma wszystko gdzieś. Chociaż przyznam, że na początku mnie wk*rwiał tym swoim wyrazem twarzy (dodatkowo to był pierwszy film, który z nim widziałem, więc nie wiedziałem czy to zdolny aktor), ale w miarę trwania filmu w pełni trafiła do mnie taka forma ekspresji.

"Blue Valentine" i mina ala Nicolas Cage? W żadnym wypadku. Jego postać była i groźna, i bardzo uczuciowa zarazem. W jednej chwili był bydlakiem, który jest w stanie uderzyć swoją żonę, ukrywa się za ciemnymi okularami a i tak odnosimy wrażenie, że z oczu lecą mu gromy, w drugiej śpiewa z nią piosenki na ulicy. Wiem, że te sceny były kręcone pewnie nawet w innych tygodniach, ale taka metamorfoza jest wyczynem.

Tym bardziej, że młodszy Dean budził dużo sympatii, a starszy czasami wręcz odrazę. Ale czy życiowa rola? Trudno powiedzieć, trudno wartościować. Ja chyba wolę jego role w "Fanatyku", "Szkolnym chwycie" i " "Miłośći Larsa". Koniecznie obejrzyj te dwa ostatnie filmy, jeśli nie oglądałaś.

Kreacja aktorska bardzo dobra, ale to nie jest ten kaliber co "Half Nelson". Oprócz nominacji wówczas należał mu się Oscar. Mam nadzieję, że najlepsze jeszcze przed nim ;)