Zaczęłam oglądać film z nastawieniem- bo to zła kobieta była... Taaa.
No niestety życie to nie je bajka. Oboje źle trafili, ich priorytety się rozmijały, z upływem czasu
stawało się to coraz bardziej widoczne... Uczucie wygasło, Cindy miała na tyle odwagi żeby to
zakończyć( ile takich małżeństwa trwa? i dożywają późnej starości tocząc nieustanną walkę ze
sobą nawzajem, swoje poczucie krzywdy, frustracji wyładowując na współmałżonku, a jak
maja rozmach to i na osobach postronnych).
Zostawmy Cindy, bo jaka to ona nie była, pisało juz wiele osób. Skupmy sie na Deanie- który
jest przecież zaj.efajny, kocha nie swoje dziecko, swoją żonę( wredną zołzę) oraz stara się
ratować związek.
Przyjrzyjmy się mu dokładniej( UWAGA SPOJLERY):
DZIECKO
cudownie zajmuje się dzieckiem. Tak cudownie, że wstaje rano, chlapnie co nieco na z
rozruszanie i zasypia słodko w fotelu. Urocze. Za to jak pięknie się przedrzeźnia i bawi z córką.
Serce rośnie! I kocha ją nad zycie, choć to nie z jego plemnika pachole powstało. Tylko,
kurczę, dlaczego tak łatwo odchodzi? dziecko czepia mu się nogawek, a on nawet się nie
pokwapi, żeby cokolwiek wyjaśnić . Wiadomo- od tak prozaicznych spraw jest matka( a
wspaniały, dumny, szlachetny Dean ma szansę oddalić się w blasku fajerwerków). Matka jest
również od zrobienia śniadania, bo przecież ciężko owsiankę zalać wodą, lepiej niech zrobi to
zołza. Zamiast tego można rzucić jedzeniem na stół i się powygłupiać. Się posprząta. Samo
pewnie, bo przecież nie Dean.
MIŁOŚĆ
tak wiemy że kocha ja jak wariat. I w bonusie- bezwarunkowo. A skąd to wiemy? Bo tak mówi,
nie? A jak mówi to chyba tak jest?
Troszke inne wnioski można wysnuć na podstawie jego zachowania. Znacząca jest scena,
gdy wspina się na ogrodzenie, żeby wymusić wyznanie Cindy. Nosz kurna, szczyt biernej
agresji, totalny brak poszanowania decyzji drugiej osoby. Się dziewczyna przyzwyczaiła przez
lata, więc gdy wpada na genialny pomysł spędzenia wieczoru na zadupiu w obleśnym motelu
(bo jest taki nieszczęśliwy bo przez bezmyślna zołzę zginał pies- czego nie omieszka jej
wypomnieć, jak również innych rzeczy- jak małżeństwa i ojcostwa. A przecież chyba wiedział na
co sie decyduje, hę? I ona była świadoma co dla niej zrobił. Gdyby była taka wredna i
wyrachowana to by wpierała, że to na 100% jego?), po poczatkowych protestach- że ma dyżur,
na który musi dojechać w p.izdu daleko- zgadza się. Bo nie ma sensu protestować. Podobnie
jak nie ma sensu wypominać totalnej abnegacji Deana, taki jego urok, że chodzi brudny.
Facet- marzenie.
RATOWANIE ZWIĄZKU
Picie. Zwalanie zwykłych codziennych obowiązków na żonę( szczytem było wołanie Cindy by
odebrała telefon....). Totalny brak ambicji by cos zmienić- przecież jest cudownie w obskurnym
domu, w niewymagającej pracy dającej minimum kasy na przeżycie. Bo po co coś zmieniać,
skoro wystarcza na wegetację( zwłaszcza gdy ma się ku temu warunki)? Można siąść,
popatrzeć sobie głęboko w oczy i pokontemplować bycie rodziną. Żyć, nie umierać.
I jak wisienka na torcie- ich rozmowy. Książkowy przykład braku komunikacji. I o ile z jej strony
można było zauważyć chęć podjęcia dialogu, to ze strony Deana- nie.

Myślę, że po latach on jej tak samo nie kochał, jak ona jego. Różnili się tylko tym, że on
twierdził inaczej, ale słowa nic nie kosztują- ani wysiłku, ani pracy nad sobą.

Ps. Tak - ona powielała wzorce wychowawcze- samiec mocny i agresywny, ale podobnie robił
Dean- ojciec stróż, genialny muzyk ,który mial swój talent gdzieś, i w związku z tym matka
poszła precz. U obojga zabrakło woli walki, odwagi by zmienić siebie.