Sama Bridget strasznie irytowała mnie tymi swoimi dziwnymi minami, wiecznie zmrużonymi oczkami i mimiką jakby była niespełna rozumu. Do tego ten jej chód jak u kaleki ( bez obrażania kalek ). No drażniła mnie niesamowicie. Pięćdziesięciopięcolatka udająca trzpiotowatą dwudziestolatkę, a ostatecznie wyglądająca jak żenująca sześćdziesięciolatka cofnięta w rozwoju. Sam film bardzo przeciętny. I na pewno nie komedia. Mam wrażenie, że ludzie bardzo często nie potrafią samodzielnie myśleć, bo na sali kinowej część z nich co rusz wybuchała śmiechem mimo, że tak naprawdę nie było z czego się śmiać. No ale napisano , że jest to komedia więc trzeba się śmiać. Mus to mus. Gdyby podali, że to np. dramat to zapewne siedzieliby z poważnymi minami bo tak trzeba. Ja uśmiechnęłam się lekko dwa razy, raz się wzruszyłam. Było kilka wymuszonych dowcipów na bardzo, ale to bardzo niskim poziomie, które w zamierzeniu twórców filmu miały wywoływać śmiech, a u mnie wywołały zażenowanie i zdziwienie, że dla kogokolwiek coś takiego może wydać się śmieszne. Dodam, że nigdy nie oglądałam żadnej części Bridget Jones, ale miałam ochotę zobaczyć tak z czystej ciekawości którąś z pierwszych, bo w końcu jest to bardzo znana seria i byłam ciekawa czy rzeczywiście jest tak fajna jak mówią. Ale po tej ostatniej części odechciało mi się całkowicie i już na pewno nie obejrzę.