Coś w tym faktycznie jest. Ciekawe, że takie cipowate kapele jak właśnie Motle Crue, Poison, Cinderella czy Dokken popularność zdobyły głównie w Stanach. Wśród moich znajomych z tamtych czasów znałem tylko dwie osoby, ktore miały w domu płyty Motley Crue czy Cinderella. W Europie słuchało się raczej Metalliki, Megadeth, Iron Maiden czy Judas Priest, czyli zespołów conajmniej z półki wyżej. Ale film oglądało się fajnie.

Szkoda tylko, że te ajron majdeny i inne megadejwo-srallici też stały się parodią reklamową jadąc na historii o której mało już kto pamięta.