Wreszcie jakaś subiektywna ocena wśród samych zachwytów. Film rzeczywiście momentami przynudza i fabuła również nie jest mistrzowska. Niektóre momenty i zachowania szczególnie rażą, zwłaszcza głównej bohaterki, która wybiera sobie między dwoma facetami w zależności od humoru, żerując zwłaszcza na jednym. Nie tego spodziewałam się po tylu pozytywnych komentarzach i wznoszonym ku niebu zachwytom. Mam wrażenie, że film powstał tylko dla obsadzenia kilku sław w jednym filmie.

Jestem świeżo po obejrzeniu i przyznam, że to najgorszy Musicial jaki kiedykolwiek obejrzałem.
Ten film ratuje tylko Cher, Kristen Bell, Stanley Tucci i piękna Christina Aguilera (inaczej mówiąc, kilka dobrych ról. Dziwne, bo scenariusz i dialogi są na bardzo niskim poziomie).

Nie wiem czy to w ogóle godzi się nazwać musicalem ;)

Takie puste coś, typowa amerykańska produkcja. Już jak zobaczyłam pierwsze pięć minut włączyła się lampka zapalna. Zanim się obejrzałam zamiast oglądać film, trzymałam zeszyt do rysowania. Nawet jako podkład do tego zajęcia się nie nadawał. Ani pół mądrego słowa. Wszystko mogłam przewidzieć, ileż to filmów o takiej samej budowie widziałam... Masakra! Trzeba było posłuchać sobie muzyki, zamiast marnować czas na tym.

Wielu właścicieli klubów o podobnym profilu w USA zrzuciło się po to aby poprzez taki badziewny film odkopać powoli już zapomnianą burleskę, koledzy i koleżanki:) Sztuka dla merchandisingu, nie zaś merchandising w sztuce.