Film wojenny z 2002 r. Dlaczego podaję datę? Gdyż jeżeli chodzi o ten konkretny tytuł, rok odgrywa bardzo ważną rolę. Obrazy wojenne bardzo lubię - są odpowiednim polem do ukazywania zachowań ludzkich w skrajnych sytuacjach życia na froncie. Wszystkie filmy (wojenne), które cenię biorą w rozrachunek, nie tyle zasadność wojen (bo co do tego to chyba nikt nie ma wątpliwości), ale postępowanie jednostek w nich uczestniczących. Z tym że o wiele bardziej cenię te obrazy które nie wyrokują, tylko próbują zrozumieć każdą sytuację. Ogólnie rzecz ujmując - zajmują się człowiekiem uwikłanym w jakiś konflikt (a takich na wojnie z pewnością nie brakuje). Ja tu gadu, gadu a co to ma wspólnego z opisywanym filmem? Otóż właśnie chodzi o to, że NIC:) Ten film to nic innego jak jeden wielki propagandowy bubel. Nie opuszcza mnie wrażenie, iż zrobiony został tylko po to by usprawiedliwić postępowanie amerykanów w Iraku. Te nachalne hasła w stylu "nie walczyliśmy za ojczyznę, walczyliśmy za siebie" aż się rzygać chciało. Poza tym patos wyłaził niemal z każdego kadru... I to niby patrzenie z perspektywy Wietnamczyków, silenie się na "ich wersję" (pokazanie kilka trupów, jakaś jedna kobieta czekająca na męża - niezły mi obiektywizm) ?żenada. Mogli sobie to darować całkowicie, wyszłoby to filmowi tylko na dobre. Nie będę opisywał szczegółów bo po co. Szkoda mi tylko Mela Gibsona którego bardzo lubiłem, a po wyczynach w stylu "Pasji", "Apocalypto", czy właśnie "Byliśmy żołnierzami" traci w moich oczach nieodwracalnie.
Podsumowując: jak kogoś najdzie na jakiś film wojenny to radzę omijać ten tytuł z daleka, gdyż nie zbliża się nawet do odległości w której mógłby współzawodniczyć z dziełami w stylu "Czasu Apokalipsy", "Łowcy jeleni", "Plutonu", "Cienkiej czerwonej linii" czy "Jarhead" (wymieniając jednym tchem;).