Boję się, że nigdy nie wyprowadzę się od rodziców albo, że zrobię to później niż moja siostra. Chciałbym wyprowadzić się jak najszybciej i znaleźć taką pracę żeby można było w niej od razu spać, zjeść i się wykąpać bo nie wytrzymuję już w toksycznym domu. Dzisiaj rozmawiałam trochę na ten temat z Mamą i Mama powiedziała: "że najpierw muszę mieć gdzie, Karol pokaż coś od siebie". Miałem kiedyś zrzutce na zrzutce, ale poprzez zmiany regulaminowe straciłem dostęp do tych pieniędzy, muszę to aktualizować.  Poszukuję pracy na planie filmowym, ale odrzuciły mnie cztery studio, chciałbym pracować przy dokumentacji. Zawaliłem sobie relację z pięcioma kolegami. Dzisiaj Mama uniknęła mandatu, ale zaczęła mówić o mojej niepełnosprawności i chciało mi się śmiać i płakać. Gdybym miał możliwość pojścia na studia i by mi się udało to chcę się wynieść do Łodzi. Nie mam jeszcze matury, a w tym roku podchodzę piąty raz i zdaję tylko Matematykę, a chciałem pięć przedmiotów, chcę się uczyć do pięciu bo zależy mi na poprawie matury. Mam zaburzenia lękowo - depresyjne i toksycznych rodziców oraz poczucie zmarnowanego życia. Wydaję mi się, że nigdy nie przeczytałem żadnej książki i po 11 roku życia się nie uczyłem. Jak to sprawdzić i jak się tego dowiedzieć? Co ja mam robić? Moja psychoterapeutka mówi, że wszystko zależy od mnie i nie potrafię stawiać innym granic i je przekraczam. Co ja mam robić? Nawet bez matury tylko z pracą wyniósłbym się do tej Łodzi. Czemu mój były znajomy, który na mnie nasrał i już nigdy nie będzie chciał utrzymywać z mną kontaktu i będę musiał się zwinąć bo chciałem żeby był w moim życiu, w moim wieku pisał licencjat, studiował i pracował, podróżował, mieszkał sam i robił mnóstwo rzeczy, umiał grać na konsolecie a ja nie mam nic? On był 8 razy w Amsterdamie do 26 roku życia. Nie mogę chodzić na sety DJ skie znajomego bo on tam też robił kiedyś wizualia. Jestem wolnym słuchaczem na Fizyce na UKSW i chciałbym mieć teraz sesję i pisać pracę licencjacką. Nigdy się nie kochałem bo bałem się że dziewczyna zobaczy w mnie nieporadne dziecko i się zorientuję, że to pierwszy raz. Chcę odważyć się żyć choćby na 3 miesiące a potem będzie próba. Na co mi życie bez Piotrka? Tak bardzo często myślę o tym żeby dać sobie trzy miesiące życia na maksa a potem spróbować to zakończyć.